Destino: Serra de San Mamede
Kms: 72
Asistentes: Ultreias, Cabras. Total 23
Me aplauden las orejas de la felicidad!!!!!! Y yo que pensaba que el Xesteiras con sus 700 metros era un Gran Pincho...Nada, caquita líquida, comparado con este Monstruo de Mil seiscientos.
El perfil de la vuelta, es de los que más me gusta, el básico de toda la vida: llanear, subir y bajar.
De lo primero que bajamos fue del autobus, menudas risas de viajecito...Habia que llevar comida porque llegaríamos sobre las 17:00 a Compostela y ya se sabe que comer sin vino...Del vino seguiremos hablando más tarde...
Esta fue la expedición, unos 23 bikers comandados por Diego. Creo que nadie sabia a donde íbamos, pero las sonrisas del personal siempre estaban presentes, para ejemplo esta foto en el comienzo de la subida:Estaríamos a 900 metros de altitud cuando Brazo de Hierro Simal lanzó su primer ataque, la cosa se iba animando pero aquí pocos se quieren mojar en ir tras él, excepto Denis que le sigue, el resto nos lo tomamos con calma. Por varias razones esto de no seguirlos: primero porque según mi Garmin aun estábamos en 900 metros e intuía que acabaríamos subiendo al pincho más alto, 1600, o sea que aun quedaba una gran trampa seguro. Y segunda razón porque los que atacaron tampoco tenían ni idea por donde era la ruta. Conclusión, tuvieron que pararse en el primer desvío que vieron que fue este mismo de la foto.
Y ahora al igual que cuando ibamos subiendo, se hizo el silencio, silencio que sólo se entorpecía con el sonido de amor de la bici de Toribio, que chirriaba como el somier de Nacho Vidal.
A esto es a lo que le llamo "Silencio" creo que no hay que pulsar muchas más teclas para que lo flipeis...
Estos valles me daban hasta vértigo, ni idea de donde estábamos pero vamos a llamarle el Karakórum de Ourense...
Imposible no pararse para inmortalizar este día con unas fotos.
El camino seguía y fuimos bordeando hasta donde están esas "Cumbres borrascosas" joer siempre quise decir eso de Cumbres Borrascosas en una crónica y aquí si que las hay. Según me comentó Diego se ve Manzaneda con sus 1778 metros de altitud siendo la segunda montaña más alta de Galicia, sólo superada por Peña Trevinca con 2127 metros(quien sabe...Próximo objetivo).
El camino hacia el cielo era así, pista ancha y al lado un barranco que parecía no tener fin,
de hecho vimos algo de fauna, otras cabras pero más auténticas que estaban subiendo por el barranco, desde aquí arriba parecian gusanitos...
Más fotos de Silencio...
Cada vez somos más los infectados por el Virus Ultreia, creo que este año nos han contagiado para siempre. La cepa del virus "maratoning 70km" con estas vistas cautiva a cualquiera.Aquí con Jou "Meu tío" debido a tantas fotos nos quedamos rezagados varias veces y para volver a enlazar con el grupo hubo que recurrir al modo sprint, pero pienso que cada foto de esta crónica valió la pena.
Al cielo no fuimos capaces de subir porque de momento solo tenemos 10 piñones, aun así llegamos justo a la Capilla que estaba antes.
Que frío pasamos al llegar. Bueno casi todos, hay un tal "Sagre fervida" que nunca tiene problema jajaj aquí os lo presento:
El Señor Simal, alias Mister Simal, Sangre fervida Simal, Brazos de Hierro Simal...El que nunca tiene frío.
Ahora viene mi momento Simal(momento lágrima). Yo llegué medio dobladillo a la Capilla, me dió un pequeño bajón subiendo, creo que fue por culpa del strava http://app.strava.com/dashboard que es como una droga, con tanto sprint de segmentos las piernas debieron sufrir demasiado a lo largo de la semana.
A parte de esta excusa, la subida entera son 19km...En mi vida subí tantos kilómetros seguidos, no es que fuesen duros, son de 12/14% de desnivel pero sangran a uno.
Y más fotos hasta que nos reagrupamos.Si que estaba alto esto si...Lo único malo el frío, primero calor, luego frío. No sabias que ponerte...
Finalmente tocaba bajar, valla si bajamos, creo que media hora seguida de más o menos diversión porque los pies los llevaba congelados al igual que las manos. Pero el trabajo estaba hecho y en el bus me esperaban el arroz del chino,tallarines y la botella de vino para celebrar esta pedazo de ruta!!!!!!!!!!
Debido a tanta celebración post-vuelta Mtb me quedan muchas más cosas por contar pero a Anxiño el chosco se le olvidan ;)
De lo que no me olvidaré es de esta tremenda Vuelta con la familia Ultreia.
DAROS LAS GRACIAS 1600 VECES, EN ESPECIAL A TORIBIO y SIMAL por contar nuevamente con las cabras en vuestras salidas de los sábados.
Y como no a Diego que creo que fue el que tuvo la idea de ir a San Mamede.
Saludos Familia.
3 comentarios:
Gran volta e Gran crónica, ainda que seguramente os que a esteades lendo non vos fagades nin unha mínima idea do que vivimos o pasado sábado!!! vaia espectáculo de sitio!!! A compañia tamén axuda. Outra vez GRACIAS Ultreias por sacarnos a ver mundo!!! SAUDOS
Cada volta cos Ultreia Oxigena un pouco o noso Mountain Bike de todolos días.
Xa podo repetilo Rubial outras 300 veces que o mono aventurero está cuberto por unha temporada :)
De eso nada... ved el programa de noviembre en www.clubultreia.com y animaos!!!
Publicar un comentario