Por fin, al Coto

Destino: caseta del Coto
Kilómetros: todos pasamos de los 30
Asistentes: Cornes, Javi, Txust, Javi y Anxo (por orden de llegada)
Era la primera de las rutas de los sábados a las 09:30 y contamos con 5 asistentes. No me equivoqué al poner dos Javi, contamos con dos nuevas incorporaciones: la ya anunciada de Cornes y otro Javi más. Cornes con su BH Doble de toda la vida y Javi con su BH de carbono, je je.
Pasadas las 09:35 no esperábamos a nadie más y se confirma que los posibles se convierten en invisibles. Ya empezamos a rajar del tema de la semana cuando de repente Txust recibe un sms del protagonista comunicando que HOY no podía venir. Unos cuantos sms cruzados con el protagonista para trasmitirle nuestras conversaciones del momento.
No estaba Julio, así que no hubo que negociar el destino: por fin nos vamos al Coto¡¡¡ Empezamos como toda la vida llevamos haciendo: Liñares, Boullón y Cabanas para ya meterse a nuestro bien querido monte. Al poco de entrar el nuevo Javi aprende un poco más de este mundo del BTT: las ventajas de los automáticos.
Las primeras subidas son duras, sobre todo para los que no las conocen. Intentamos explicar que esto era lo peor, que luego ya era más fácil y bla bla bla… llegamos arriba para bordear el Coto por su ladera y subir por la parte larga.
Subimos y bajamos para llegar a la nueva carretera. Mientras los demás subíamos por el asfalto, Anxo atajaba el camino por trialeras. Que barbaridad¡¡¡, se salía del camino y seguía subiendo aplastando lo que encontraba a su paso. Decir que Txust y Anxo se les notaba aburridos el día de hoy.
Ya esta bien de carretera y nos apartamos por la bajada de tierra para ir por la subida larga recién arreglada. Bajamos, falso llaneamos (como antes le gustaba a Pancho) y llegamos a la caseta para…
Empieza la fiesta, la senda bien arreglá y las fuerzas a tope. Más o menos ya sabéis lo que pasa últimamente en estas situaciones, cada uno a lo que puede. Ya sale la elite delante a rueda uno del otro, los demás a la expectativa. Poco puedo contar de la subida, apreté lo que pude pero la cabeza era inalcanzable, aunque pienso que Pancho no daría aguantado mi ritmo. El viento daba de cara y de bofetada en bofetada. Esta subida con el viento de cara se hace con una mano. Arriba llegué con la elite de descanso y al refugio del viento, al poco llega Cornes y luego el otro Javi. Es bonito ver a alguien que no conocía el Coto disfrutar de sus vistas, es el encanto del Coto.
Paramos poco para no enfriar, vamos por la cima hacia la bajada de piedras que una y otra vez arreglan pero que siempre vuelven a aparecer los molestos pedrolos. Uno de ellos acaba en los 18 años de la rueda de Cornes sin llevar un pinchazo. Cambio rápido de neumático que aporta Anxo (si, Anxo llevaba recambio) y seguimos la ruta.
Bajamos más o menos por la ruta OEA hacia la bajada de los caballos. La ruta no estaba acabada, aún quedaban fuerzas para piques tontos y mucha palabrería. Una pequeña exploración por nuevos caminos con un fin no esperado, ejem, ejem, estas cosas pasan de vez en cuando.
Volvemos a la ruta y los piques cada vez eran más tontos. Hasta el punto que dejamos a Javi atrás a cargo del gran explorador Anxo. No esperamos correctamente en un cruce y el grupo se separa, móviles, coordenadas GPS y tras unos largos minutos conseguimos agruparnos. Personalmente no me gustan estas situaciones. Pasamos a una situación normal para lo que quedaba de ruta. Prolongamos hasta la bajada del salto, donde los demás la disfrutaron y yo continué hasta Feiraco a recoger mi coche.
Me alegra ver a nueva gente sobre la bici y espero que repitan. Me entristece ver que esta gente no repite y que nunca nos juntamos todos. Paso de comentar otras incidencias, je je.
Hasta la próxima¡¡¡

9 comentarios:

txus dijo...

bo dia para andar en bici, boa temperatura e gran kompaña( kitando o yonki claro), je je. desd logo nn m aburrin, volta trankila nn exenta da sua dosis d compety. komo di javita esperemos q as novas inkorporacions repitan, en kanto os habituales supoño q este finde retomemos. bks fresas, saude e sorte.

Cornes dijo...

Bueno, eu xa deixei na subida as galletiñas da mañá.... entre outras cousas. Crónica dun novato:

1.- Todos como motos (Agás os que somos mortais)
2.- Descubrín costas que unha bici pode chegar a subir......
3.- ..... e a baixar.

Un día cunha temperatura moi agradable, Javita tomo nota do consello que me deches de mercar unhas mangas para os brazos.

Eu repetirei, non podo tódolos sábados pero xa estou atento....

Ea saudiños a todos.

Javi dijo...

Txust, cada vez me caes peor. Para la próxima le voy dar más veces a la palanca esa que me funciona mal. Noto que estas bajando y yo subiendo, ándate con ojo que voy a por ti...
Cornes, ni un ápice de sufrimiento. Otro como una moto. Los otros entran dentro del grupo de los aviones.
Anxo, da gusto verte así. Aunque no te olvides que la ruta acaba al llegar a casa, el camino de vuelta puede ser divertido.
Javi, espero que la experiencia Coto te haga repetir.
¿Que tal el salto?

txus dijo...

je,je. xa sabes q o fai todo a bici. eu desde logo vinm d puta nai e a ti? pois n t vin porq viñas detras jeje. sabes q t espero bakero. bkssssssssssssss

Javi dijo...

Home, se cambio a bici non terías nada que facer. Eu sempre te vin, unha veces diante e outras detrás... hasta tes que andar facendo trampas para pasarme, cambiando a ruta no último momento, ou non? O que lle pica...
Entrena algo durante a semán que estas caendo en picado.

txus dijo...

ja,je,ji,jo,ju

Anxo dijo...

Al principio parecía que iba a ser una vuelta demasiado tranquila, pero la subida a la caseta y el camino de vuelta a casa se hizo a buen ritmo.

Mi objetibo principal de Las Cabras, es que en cada salida halla cada vez más gente. De no ser así no creo que me levantara un sábado a esas horas para andar en bici en solitario. Asi que ya lo sabeis gente no asidua a la bici, siempre invitados a pasear con nosotros. Y al resto de cabritillas deciros que estamos a vuestra espera, algunos tendran que renunciar al vidrio los viernes noche y a otros se os eche de menos ya!!!

PRÓXIMO SÁBADO.
"VUELTA OFICIAL STA MINIA"

Anónimo dijo...

Hai peteneras, peteneras, estou completamente dacordo coa tua idea de xuntarnos cada vez mais xente, pero, ahora baixa un momento desa nube de ilusion, e mira no calendario:
Chuvia, temporales, frio, xiadas, neve...
Co ven que se esta na casiña no quente, ojala me engañe!!
Esto vai dixido a certas persoas que teñen moito conto:
xa vexo e xa sei que a lengua dasevos ben,( o falar non ten cancelas), demostrade algo en vez de darlle tanto o pico!!!

O MAL QUE VOS QUERO QUE ME VEÑA A MIN. BIKOS I ABRAZOS DO QUE ANTES MOLABA.

Javi dijo...

Chuvia, temporales, frio, xiadas, neve,... uuuuuhhhh que medo. Xa sei que o dis por min por aquela vez, pero cando leves pasado tantas molladuras e frio coma min empezaremos a falar en serio.
Tes ti moito conto enriba de esa nube, pero SI TE COJO AHORA TE REVIENTO.

ATENCIÓN AL BLOG, PRÓXIMA NOTICIA IMPORTANTE.
NOTICIA EXTRA¡¡¡ EXTRA¡¡¡ EXTRA¡¡¡ EXTRA NOTICIA¡¡¡