VIII CRONOESCALADA A BREAMO




VIII Cronoescalada a Breamo



A Peña Ciclista Leboreira en colaboración coa Comisión das Peras 2011, organiza a VIII Cronoescalada a San Miguel de Breamo.Esta crono vai dirixida a todos os cicloturistas que queiran gozar e ao mesmo tempo sufrir coa ascensión a Breamo, realizando un reto persoal coas duras ramplas de suba, anímate e participa.

A subida realizarase polas rúas de Pontedeume ata chegar ao tramo de asfalto, para rematar na Ermida de San Miguel de Breamo.
O percorrido total é de 3,5 Km.Os participantes sairán dun en un cunha marxe de tempo de 1 minuto.
Será obrigatorio o uso do casco.


Saída o venres 9 de setembro de 2011 as 18:00h na Alameda de Pontedeume.



Prestacións por participar:

Os 75 primeiros inscriptos recibirán un regalo conmemorativo.

Teremos un avituallamento líquido.

Servizo de vestiarios e duchas no Pavillón dá Casqueira.

Persoal de seguridade.

Sorteo entre os participantes de duas consulta-tratamento no Centro de Fisioterapia Breamo.



Inscricións:

A inscrición na proba é gratuíta.

Por Internet en www.penaleboreira.org ou chamando aos teléfonos: 981434129 - 647082167.

O prazo de inscrición finaliza o mesmo día, media hora antes da saída (saída ás 18 h dende a Alameda de Pontedeume.).

Tódolos apuntados despois das 17:30 h. sairan un grupo ó final


Trofeos:

Recibirán trofeo os primeiros e segundos de cada categoríaCategorías:

A- 14-18 anos

B- 19-40 anos

C- 41 anos en diante

Trofeo ao primeiro e segundo tempo realizado en bicicleta de Montaña

Trofeo ao máis novo.

Trofeo ao máis veterano

Trofeo feminino.

Trofeo ao club máis numeroso.

Premio en metálico o participante que bata o tempo establecido na derradeira edición de 10’42’’.

WELCOME TO THE PARADISE

LO BONITO MEJOR VERLO Y NO LEERLO, HOY EN IMÁGENES QUE VALEN MÁS QUE MIL PALABRAS.





Playa de Traba, rodabas más concentrado en el paisaje que en el estado físico.



¿¿ Esto qué es?? Realidad, ficción, una postal...Como no vine antes...

La salida del avituallamiento, buen sitio para parar y reponer fuerzas: energy drink,una visual a los bikinis de la playita, sol y a posteriori pedalllll jajajaja.


Esto creo que es lo más técnico que vi en mi vida, se parece a lo de las hamburguesas de humor amarillo...Lo intenté pasar montado, pero sólo avancé unos metritos.



Siiiiiiiiiiiiii, para mí lo mejor del día este spot, nada más y nada menos que la ladera de Soesto!!! Hay cosas que surgen sin saber el por qué, me explico, tengo estado surfeando e esa playa muchas veces y mientras esperaba las olas miraba detenidamente hacia la izquierda pensando en si se podría bajar por ahí en la bici, igual necesito una doble pensaba a quien podré pedírsela... Pues vaya, pasa el tiempo y me veo bajando por ahí con 220 personas más!!!!! Y lo más gracioso del tema, es que abajo en la playa se estaba disputando el campeonato gallego de surf. Mis dos pasiones juntas. Me tuve que que parar, bajar de la bici, bloquearme, un ojo mirando para como bajaba la gente y el otro para contemplar las olas. 100% Paraíso y naturaleza.





Viva mi desorden, lo digo por el orden de las fotos, esto es el avituallamiento, las dos cabritillas estamos por ahí agachadas, el de azul es Peifo.Que no vuelva a suceder señor Vidal!!! En acto oficial y sin la equipación que nos caracteriza, me caguinnnn!!!!


Javi rodó muy rápido estos primeros 20 km, luego aquí nos separamos, él quedó con dos amigos y yo seguí la rueda de uno de los de Caeiro que me puso de verano, vaya repaso, aguanté bien los siguientes 15km, bueno bien, quiero decir a su ritmo a toda host.. Pero luego desinflé y utilicé mi método de hablar con la gente para no pensar en posible pajara. Como me jode,malditos perfiles, la altura máxima era ridicula poco se psaba de los 300m creo, a partir de ahora me fijaré en el desnivel. Y lo peor es cuando dicen que son 40km y acabas haciendo 47, jajajajj, son todo excusas, para la próxima sin resaca y ya se hará mejor.



Este será uno de eses momentos de bloqueo,mirando las olas y las playas.


Más del avituallamiento, la gente en el foro le dá un 10 a la organización, hombre por pedir, se pediría igual no parar tanto y que se repartieran los sandwiches en una mesa o algo más cómodo sin tanto embotellamiento, pero por 5€ y con estas vistas como sinó como. Yo os pondría un 9.5 jejeje, os resto 0.5 por la cola del paro para coger el dorsal jijiji. De todas formas es un sobresaliente, la tortilla estaba impresionante jajajaj. Volveremos seguro.




El monte creo que tiene su límite de personal!!!! A mi me dio la vida para sanear la resaca, esta parada fue al principio de la marcha,luego hubo otra por una caída bastante seria.



Lo normal es que os quedeis mirando el mar, pero esta bajada amigos!!! Aunténtica locura, zig zag de curvas con un desnivel importante y lo mejor es que habiá varias curvas de izquierdas(mi lado bueno), de esas que sacas el pie y estiras el derrape todo lo que quieras,iujuuu!!!Bueno si te pasas de derrape la hostia iba a ser de barranco abajo.


Joderrr ya ni me acordaba, el entablillado este era la leche, que barullo metía la bici, formula mtb. Atravesamos toda la playa de Traba por aquí, me llevé un par de sustos por culpa de algún listo que quería adelantarnos y al intentarlo casi se come unos bancos que sobresalen por la izquierda, a mí no me iba a doler, pero que se pudo haber dejado los dientes en el suelo era una posibilidad muuu alta.


FINAL FELIZ!!! Una camiseta muy chula, canjeable por el dorsal, el dorsal lo perdí a los 5km, pensé que no me la darían pero tuve suerte, de todos modos opté por el plan b y recogí tres o cuatro dorsales que me encotré por el suelo,jajajajaj, no vaya a ser.JIJIJIJI.




Subiré más fotos si salimos en las que tengan los del concello de Vimianzo. Saludos a todos y ya sabeis, lo de siempre, PENA NO SER MÁS.

Fecha:27/08/2011

Destino:Marcha Btt Vimianzo.

Kms:47

Asistentes:Javi,Anxo.

8ª Ruta de Vimianzo

WELCOME TO PARADISE cont.




Se puede decir que la asistencia cabruna fue escasa pero suficiente, y aún por encima solo uno con el equipaje oficial. Pero bueno, somos los que estamos y como estamos.


Aunque salimos un poco más tarde de lo esperado llegamos a Vimianzo antes de lo esperado para una vez allí ponerse a la cola de los dorsales. Por pedir, se podría pedir un poco más de agilidad en la entrega de dorsales aunque la espera se hizo amena. El primer problema era como poner los dorsales-pegatina y no perderlos en el camino debido a que la condición para recibir el regalo era la entrega del dorsal a la vuelta¡ Nos preparamos para recibir el sol en la piel, suministros varios y directos para la plaza del ayuntamiento plenamente preparados para la salida.


Primero unas presentaciones de dos conocidos de la Ruta del Agua que se están iniciando con mucha pasión en este mundo. Luego tras el discurso del Sr. Alcalde al que no se le guardó mucho silencio, aunque si hubo aplausos al finalizar, buscamos una buena posición para la salida entre los 260 participantes. Ni delante ni detrás, en medio dejando demasiado "escombro" por delante je je. Salimos por las calles del pueblo ordenadamente y sin prisas, esperando por los conocidos pero nos metimos en el monte si avistarlos, ni a ellos ni a nadie conocido.


Ya en nuestro hábitat, vamos despertando entre atascos provocados por el escombro. Aquí Anxo se encarga de dar una clase de cómo pasar un charco sin bajar el ritmo, mientras otros se bajan de la bici por no mancharse. Poco a poco vamos adelantando posiciones y mejorando el ritmo. Demasiado ajetreo para el dorsal de Anxo que se pierde en el camino, adiós regalo? je je, no recuperamos su dorsal pero si dos más de otros. Ya tenemos dos comodines en caso de problema. Por si acaso, el mío pasa al interior de la mochila.


Durante la marcha había dos opciones según la dificultad, flecha amarilla ruta normal o flecha naranja ruta corta. En el primer cruce la ruta amarilla te mandaba por una subida rocosa y estrecha, con el premio de divisar un precioso dolmen del que Anxo se percató al pasar a su lado. La subida era lenta, en fila india, con mucha gente poniendo pie y parando a los demás. Nos defendimos como pudimos sin poner pie casi hasta la cima, Anxo encontró un carril de adelantamiento y pudo subir del tirón, pero la mayor parte nos quedamos parados en alguna ocasión y pierdo el contacto con el equipo. En la cima ya empezamos a disfrutar de buenas vistas del mar y un poco más adelante me encuentro a Anxo mediando en un accidente entre dos ciclistas: típico que adelanta y arrolla al adelantado con el resultado de muñeca dañada y varios rascazos. Con la situación medianamente resuelta, empezamos la bajada y al poco rato hay un reagrupamiento al llegar al asfalto.


Se da otra vez la salida por una bajada de asfalto, con la carretera cortada en un carril pero por el otro coches de frente. Nada peligroso pero por lo menos avisar, no? A final de la bajada, otra vez al monte empezando con otra buena subida, esta vez ancha y lisa. Durante la bajada nos alguno adelante, en la primera subida varios misiles pidiendo paso y nosotros a lo nuestro. En la subida Anxo marca ritmo, en los llanos me deja mandar y así vamos viendo caras conocidas de momentos anteriores, la cosa se va animando. Estamos cerca de la costa, subida a una pequeña colina para bajar hacia la playa por un sin camino de arena dónde nos encontramos con mis conocidos. Parada a divisar las vistas en pleno campeonato gallego de surf según comentarios de Anxo. Bordeamos la costa por un camino rocoso y en la siguiente esquina por fin llega el avituallamiento en el kilómetro 20.


Al principio sólo líquidos en abundancia y bien frescos, Perfecto. Más tarde se acerca una furgoneta, al poco abre puertas y la gente se agolpa a sus puertas. Mmmmm, comida. Una pequeña espera, algo de civismo, estiramiento de mano para conseguir aquaurius, sándwich y plátanos. Requeteperfecto. Podría ser mejor el reparto, pero creo que no es problema de la organización y si más de las ansias de los participantes. Estamos frente a una bonita cala ,rodeados de ciclistas y disfrutando de un tranquilo momento. Todos menos uno, que está impaciente por emprender la marcha, me pide las llaves del coche, busca una buena posición de salida y hasta la meta no lo vuelvo a ver: duchado, con regalo, comido y cansado de esperar.










A partir de aquí cambio la compañía por la de mi invitado a esta ruta. La ruta va pegada a la costa por todo tipo de caminos de perfil llano, pasarela de madera, rocoso, arenoso, tierra con raíces, y un pequeño tramo de cantos rodados no apto para la circulación. El calor se nota con sensación de cruzar un desierto (que incordio la mochila¡). El aroma del mar esta presente hasta llegar al Camelle. Cojemos una larga subida por carretera, con tráfico abierto. La subimos en modo de ahorro de energía pensando en lo que quedaba, sabia decisión que creo que Anxo no tomó. Nos metemos otra vez al monte, pista ancha y lisa pero sin dejar de subir y subir. Subida largaaaa y tendida en la que vamos cogiendo altura con un paisaje de montañas de grandes rocas y otra vez vistas lejanas del mar. Ya va quedando menos según mi cuenta kms. Al fondo se ve gente subiendo por una enorme rampa y nos entra el pánico, pero justo antes esta la flecha naranja de ruta corta y la amarilla de ruta normal con la curiosidad que la naranja te manda a la rampa y la amarilla cuesta abajo. Consulto con mi colega y vamos por la amarilla, las fuerzas están justas pero la rampa asusta. Pero había trampa, la ruta amarilla baja para luego subir por tremenda rampa en la que decidimos parar a un pequeño picnic.


Reanudamos la marcha para coronar la rampa y disfrutar la bonita bajada de curvas de horquilla con el firmamento resbaladizo y lleno de marchas de guerra recientes. Todo lo que baja sube y nos obliga a gastar las últimas fuerzas por subidas largas y tendidas entre un bonito paisaje. Parece que Vimianzo no llega, empezamos a enlazar asfalto con caminos entre fincas, por orillas de un rio para POR FIN llegar a destino sanos y salvos.

Recogida del regalo en la talla que quedaba, ducha en agua fría, aún quedaban restos de comida y bebida, para dar fin a esta aventura.


Creo que buena ruta, no de las fáciles, buenos paisajes, buena organización y buen ambiente. Se tiene que repetir¡

EL SIDECAR Y YO.

Fecha:24/08/2011
Destino Anxo:Santiago-Padrón-Caldas de Reis-Villagarcia-Padrón-Santiago.
Destino Txus:Brión-Santiago-Padrón-Caldas de Reis-Villagarcia-Padrón-Picaraña-Brión.
Kms:no tenemos cuenta kilometros...???????¿¿¿¿¿ALGUIEN LOS SABE????
Asistentes:Txus, Anxo.

"En bici(o) de carretera"

La definición que encontré de sidecar es esta: Especie de coche pequeño,de una única rueda,que se adosa al costado de una motocicleta.

El del coche pequeño ya sabeis quien soy, os lo dige en anteriores crónicas,soy un coche pequeñito a gasolina y en la reserva. Pues como bien dice la definición, me adosé al costado de la moto Txus y vi pasar los kilometros y kilometros de esta jornada. La idea en principio creo que era de ir a Padron, luego a Negreira y terminar en Santiago, el caso es que cuando llegamos a Padrón se me ocurrió proponer Caldas como destino final, el sidecar aceptó y dimos pedal hasta el objetivo, lo más curioso de estos momentos de trayecto son las indicaciones de distancia a los sitios. Estábamos en Pontecesures y los carteles parecen ofrecer mil destinos que no parecían tan lejanos como pensaba, que si Caldas a 22km, Villagarcia a unos 32km, Pontevedra a unos 45km,bueno ya sabeis mi memoria, ha de haber un margen de error bastante grande pero aun así no asustan tanto esos enclaves.

Asombroso el estado físico ¿¿Por qué me encuentro bien??

De Santiago a Padrón es un chiste, incluso con el viento en contra, pero tengo presente en mi cabeza algunas pajarrazas que me tienen dado y procuro ir con calma.

Capítulo II "El conductor del sidecar"

El motorista del sidecar casi parte el cuello de tanto mirar hacía atrás, hay que asumirlo!!! Es el conductor del sidecar, jamas le vas a adelantar si vas en el cochecito jajajaja, aun así lo intenté jajaja Pero la moto nace para ir delante de la bici y ni puedo pasarle ni realmente me deja. Una vez aceptado este principio universal "Principio teórico del sidecar" pude intentar solo esto

jajajajajja, si el giraba en algúna curva intentaba asomarme estirando la cabeza, si queria coronar alguna subida como la de Valga tenía que estirarme como el brazo de Superman!!!! Pero nada muchachos, es un principio universal, moto delante y coche pequeño adosado atrás.



Y así hasta la primera duda del día,una vez llegados a Caldas nos desviamos a la derecha direccion Villagarcia, antes de llagar a Villa nós encontramos una rotonda que ofrece dos opciones, Villa puerto por la izquierda o derecha Alto de no se donde que también iba a Villa, elegimos la del Alto de no se donde y aquí la única subida dura del día, no mata a nadie pero si llevas un gel y una barrita de choco MMMMMMMMMMM que bien subirás jejej, primera vez que pruebo un gel y dan la vida si siiii!!!! Destino ya hecho, estamos en Villa, pero me asaltan las dudas, que carayo haces aquí Anxo!!!! no debe ser la esquizofrenia pero igual si el demonio dialogando con el señor de la pájara, Serás capaz de volver??? Cuantas subidas quedarán???? Respuesta A MAMARLA!!!!!!!!jejejejej, descarrilo el sidecar que ya llevo desde Santiago atado y quiero tirar, ya que no se puede hacer el relevo y que me deje marcar a un ritmo normal, hago el cambio un poco brusco para que me deje mantenerme delante, poco dura mi ritmo un par de kilometros y volvemos a soldar el sidecar, vuelvo a ser coche pequeño jejejej.

Llegamos a Padrón y joder como duele el hueso de debajo del cuello, parada para beber en Pazos y al llegar a la Picaraña nos despedimos de esta aventura en bicis de carretera, Chus para Brion y yo para Santiago.

Fin de esta jornada de bicio-carretera, lo pasé cojonudamente, la pena no poder darle relevos a la moto, mañana más bicio carretera, pero parece que la moto gripó jajajajaj, mañana se tú coche pequeño y si me dejas conduzco yo que seguro que vamos más despacio.

Ruta BTT Concello de Vimianzo


ÚLTIMO DÍA MAÑANA MARTES PARA INGRESAR LOS 5 €


Xa está aquí unha nova edición da Ruta BTT Concello de Vimianzo. Este ano a marcha será o sábado 27 de agosto. A partir das 15:30 farase a entrega de dorsais. A saída está prevista para as 16:30 da Praza do Concello. Coma sempre preparamos a zona de estacionamento no patio do pavillón (onde nos poderemos duchar). O percorrido farase sobre a base do ano pasado con pequenas variacións (uns 40 quilómetros se o facedes íntegro, sen variantes).
A principal novidade deste ano é que haberá que abonar 5€ para participar. As inscricións rematan o día 23 de agosto. Se quedan prazas libres permitirase anotar o mesmo día da ruta pero neste caso os inscritos terán que abonar 10€ e non terán dereito a agasallo. Unha vez feito o abono (o número de conta figura no cartel) haberá que enviar o recibo de pago xunto cos datos do solicitante a deportes@vimianzo.es


Altitud min: 0 metros, max: 283 metros
Desnivel acum. subiendo: 1.141 metros, bajando: 1.155 metros
Grado de dificultad: Moderado

EN HONOR Á VERDADE

Fecha:20/08/2011
Destino:Ruta das Trampas.
Km:47
Asistentes: Denis, Javi, Anxo.

Aceptamos a invitación de Peifo e accedemos a catar a RUTA DAS TRAMPAS. Direi que o titulo da volta, ben se podría cambiar por "O TRAMPOSO DA RUTA"

Damas e cabaleiros, como diría Menchov "Esto non é unha broma ehh" vaia quenta levamos hoxe!!!!!!!!!!!!
QUENTA en tódolos sentidos, 33º de temperatura(pobriños os amigos veciños OEAS que foron as 12horas de Carballo, ainda que creo que fixeron podiums, dende aquí a miña noraboa), e quenta que nos meteu Javita.

Pois si, prometo decir toda a verdade e nada máis que a verdade e hoxe o Negre dounos po pelo. Esperou a atacarnos alí cando deron as duas da tarde, con trinta e pico de temperatura, e nunhas planchas que despois dos kilometros que levabamos eran matadoras, as caras nosas desfeitas, Denis nin falaba, apretaba os dentes pero a energía non salía, eu jraseaba que parecia que estaba nunha sauna, pero aquí o que quentou máis que Lorenzo foi Javita.

Xa coñezo eu bastante a esta estirpe, ou raza pura sangre que mellora o seu estado físico cantos máis kilometros se fan nunha volta, e mira que me toca os huebos esa xenética, eu teñoa catalogada coma PUTOS RUTEROS, teñolles fobia macho!!! E claro, quen me ia decir a min que ao Peifo lle iba a mutar hoxe o gen e convertirse en PEIFON PURA SANGRE!!!!

Que degracia macho, eu son coma os coches, diría coma un a gasolina e na reserva, podelo esprimir e sair rápido pero sabese que o depósito acaba, Denis xa diría que e máis coma un chimpín jajajajajja!! vai polo monte e veña... Pero o Negre e un Diesel deses que levan as revolucións a 2.000 pa aforrar gasoil pero que fan que chegues a Fisterra ou máis ala.

Deixando as revolucións a un lado e maila automoción, sigo ahora cos camiños do tramposo. Son moi chulos o malo e o degraciao ou degracia que os queimou, o mais típico deles son os paus pequenos que hay siscaos, e quenes rompemos algunha vez un cambio por culpa deles fai que teñas un pouco de medo a que se meta un deles polos radios, pero e inevitable aproveitar algunha baixadiña, e repeito que xurdía.

Uff xa me costa escribila palabra repeito e plancha... Case chegando a Negreira ahí o final da volta, o Negre decidiu levarnos por Ons, e dicir subir Ons despois de ter as pernas durirrrrrrmas!!! Ponse a tirar o do gen revirado, Menchov intentando seguilo e eu a uns metros mais atraás descolgado intentando unirme pero nada, tuven que metelo plato grande e veña a por eles, alcanzoos e baixan o ritmo. Pouco durou, collemos un devio a izquierda e veña monte e repeitos pequenos pero rodando a 23km...EHH ME MUEEERROOO, maldita tortilla diría manquina en Airbag, pero aquí digo eu maldito Javita!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Non sei se vos fixestes unha idea desta aventura, pero parece que o Peifo non perde o tempo e sigue dando pedal por ala polas high lands nicrarienses.

E se onte se lle agredecía a Denis o das novas alternativas de camiños hoxe hay que agradecerllo a Javita, volveremos seguro, vai preparando outra jeje.

Ahora tamen che digo meu amigo, que temos outra ruta pa ti preparada tamén!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vas vir o Muralla con nós e vou darche duas opcións coma ti a nós jejeje, tes a opción larga e a opción máis larga jejejeje.


Se fixestes algunha foto subea please!!!!
Abur familia,boa mañan de bici.

Os Ánxeles en festa

Fecha: 19/08/11



Destino: Nosa Señora de Soutollo, mais ou menos.

Kms: Sobre 30

Asistentes: Anxo, Josito, Menchov, Txust y Javi.

O cruce dos Ánxeles seguia de festa as 10 da mañán, o pouco de estar alí xa me encontro con xente coñecida: pasaba por alí Mella para falar un pouco, pasou o Pancho no seu tren de 10 metros de largo, e logo xa aparecen as cores naranxas o fondo. Anxo da sua parte e pola outra un tipo naranxa na distancia que o chegar a rotonda se le unian dous máis: Denis, Josito e Txust. Eso parecía unha festa, só me faltaba ver a Juanmanolo na bici... 5 Cabras uniformadas para unha ruta, incredibol¡¡¡ Bueno, vamos ver que se pode facer. Xa me din que teño a horquilla mal e algunha que outra clase máis, joder tou nun nivel avanzado je je.

Coma sempre a ruta sen decidir, demasiado traballo e quedar nun sitio a unha hora. Visto que é bonito ver sitios novos, seique Denis sabe dunha ruta nova que vai polo Coto... vale vale, vamos a esa (deberíamos de preguntar algo máis).

E asi empezamos, con Denis diante marcando os camiños a seguir e todos tranquilos. Seique esto se fai en duas horas e son poucos kilómetros, para que se quere saber nada máis? Nesta ruta o abituallamento estaba no kilómetro un, e alí para todos os que saen da casa sin nada, xa estamos jodendo o cronómetro con estas cousas, que si un pouco de aire, outros axustes, batallitas e un par de fotos para tardar en volver a arrancar.






Despois da pausa outra vez todos a roda do guia de hoxe, de momento por territorio coñecido en direcció o Coto pola parte das boas costas, nada de camiños suaves para empezar. Nas subidas a lei da gravidade xa fai a sua selección e as cousas vanse poñendo como todos sabemos, excepto Anxo que hoxe non e cativo e queda na parte de atrás axundando ca sua roda. Xa me empeza a caer mellor ;-).

A ruta seguía pola ladera do Coto na parte de Brión, as primeiras subidas duras pola pendiente e polas pedras pero menos mal que daba a sombra. Máis ou menos todos sabíamos os camiños e rodábamos todos a vista uns dos outros, gritando ven escoitaba o de diante e o de detrás. Dialectos para rajar uns dos outros e para animar o día, pero con tranquilidade.

Todo normal hasta que a pendiente empeza a ser descendente, o ritmo sube un pouco, ahora un diante, ahora outro, miradas cruzadas, cruce de dialectos, ¿agora para onde?... Logo subimos por un camiño ancho, e unha vez que collemos algo de altura, agora a izquierda por una trialera que case nin se via. E xa o primeiro atranco do dia, una xabarín cruzado no camiño que nos impedía pasar. Máis tarde dariamos conta de que era Txust camuflado de terra, anda quita de ahí que nin gracia ten je je. Baixamos a trialera sin máis percance pero cas luces de cuidadin postas.

E partir de aquí creo que toda a ruta foi parcida camiño bo e ancho para arriba, trialera ou ratonero para abaixo. Divertido seguir a linea naranxa por eses camiños. Bos camiños Denis¡

Logo salimos a civilización, os cartéis poñian Concello de Rois e os nomes das aldeas nin idea. Denis sabrá, ala diante vai sin duda ningunha. O final xa recoñecemos onde estábamos, na parte de abaixo, ben abaixo, de Urdilde.

Estamos falando de Denis, o saltamontes, non se conforma con pasar por un monte e anda saltando de un para outro. Cruzamos a carretera e outro novo monte a explorar. Mecajonasestrellas, que vamos dirección o Muralla, cambia o rumbo¡¡¡ Menos mal que xa teñen aburrido o Muralla e pasamos por cerca pero sin tocar, simplemente era por ir por unhas mazás boísimas. Para chegar a mazán subimos de carrallo, rampas superdivertidas, cada un o que podia e outros esperando a ratos, pero sempre "falando". Unha vez comida a mazá, outra vez a baixar para logo volver a subir, din que por non coller todo asfalto, xa son horas de ir atallando carallo¡

Sube que te sube, e volta a subir con boas vista do Coto, para por fin chegar o alto de Urdilde. Por fin algún tramo coñecido e xa non queda nada. Veña a queimar as naves nun sprint de pitbulls, ala eles¡¡¡.

Por fin arriba, recollida de auga por contactos de Denis na comarca, dialogamos como baixar e despois de dicir barbaridades conseguimos de chegar o acordo de atallar carretera abaixo, cunha pequena variante.

A baixada, pois creo que todos temos unha multa no radar fixo, máxima de 65. O final nin variante ni ostias, a fume de carozo como si empezase a chover. Pasamonos, fumos a rebufo, un aqui outro ala, agora diante, agora detrás, e menos mal que non pasan coches o facer a autovía. Non daban feito os desarrollos, menos mal que non tiñamos plato de ciclismo¡¡¡

O final creo que me deixaron cruzar de primeiro a meta para darme ánimos, e que non podo entender que me deixaran o camiño tan libre e fácil, creo que hasta me fixeron un pasillo ja ja ja ja. Aqui vos deixo a gráfica do descenso según a velocidade en cada punto, a velocidade máxima e no último tramo roxo...

E o mellor de todo, tempo para as tapas. Excepto Denis que non tiña tempo (ou ia para outro monte).


Gráfica de toda a ruta, dentes de serra¡
Boa mañán cabras¡¡¡ Gracias por deixarme gañar, je je. Non todo e subir costas¡¡¡

Va por ti PEIFO

Fecha: 18/08/11


Destino: Nináns

Kms: 25

Asistentes: Javi

Te voy a ser sincero, estas hecho un "andadios" casi de manual. Pero ya sabes, tómatelo con esa dosis de verdad y gracia que tanto te gusta.

Me llamas para decirme, bua, bua, bua, porque nosotros vamos por aquí y subimos la ostia, no como cuando íbamos nosotros por carretera, esto es más bua bua bua, la caña de España¡ Aggggggggggggggg¡¡¡¡ Yo iba pero es que hicimos una ruta de la ostia a un nivel que lo flipas neno.

Anxo: La verdad es que tu propuesta me atrae. Venga, dime dónde vamos.

Javi: Busto de Frades

Anxo: Es que por la mañana bua bua bua, si tal una mas corta.

Javi: Coto

Anxo: Es que ahora nosotros subimos al coto por bua bua bua. ¿Y dónde quedaríamos?

Javi: Rañalonga

Anxo: es que claro, ya tu sabes...

Me dice un tipo que sube al alto de Rañalonga en unos minutos que mejor quedamos mañana y que me llama por la noche. Que subir hasta allí, uf, es que claro, yo solo,...

Anda ya¡ Amanemajodas¡ Menos mal que el ciclismo se inventó hace tiempo y hay para todos. Ya cuento contigo para mañana, si si.

Pues ahí te quedas y yo a lo mio. Pero no, a los pocos metros en la soledad del asfalto empiezo a pensar en lo mal que esta este hombre, ¿me llegará a caer mal? Tal vez ahora ni me hable o se aburra a mi ritmo. Bueno, siempre me puedo comprar una bici nueva para que me vuelva a hablar...

Y de repente, llego al kilómetro 100 de este semana, a un paso del monte. Pues el 100,01 tiene que ser pisando monte:
A partir de aquí, te llevo en el pensamiento Peifo Cativo y una fuerza me acompaña. La tierra parece asfalto, pensaba que estaría mas cansado, peroatención señores la Massi vuela¡¡¡ De vuelta me daría cuenta de la fuerza del viento, je je. Pero ahora ya es tarde y la Massi va a piñón fijo.

Mira Peifo, ya que no te gustan mis gráficas (más bien es que no las entiendes) te voy a dejar aquí una ruta con su mapa, para que intentes seguir este ritmo. Te cansarás de buscar una rampa para alcanzar tu gloría y caerás rendido, dirás que por aburrimiento. Te puedo asegurar que hoy NO me aguantarías el ritmo, te dejo el perfil con los colores de las velocidades para que te orientes (busca el color azul y será que hay un cruce de carretera...). En el Mapa puedes ver la distancia, los kilómetros y el tiempo, para que lo intentes cuantas veces quieras. Una vez que lo consigas me llamas, que yo lo puedo bajar en media hora... bua bua bua¡¡¡ Agggggggggggggggg¡¡¡¡¡¡¡¡¡
En general son caminos fáciles, pero hay de todo. Estoy pensando en organizar una crono por aquí, cuidadín.



Te espero en los comentarios....


Con Cariño, de Peifo a Peifo.

Otras nuevas vistas

Fecha: 17/08/11
Destino: Parque Eólico do Castelo
Kms: 55 (95% carretera)
Asistentes: Javi
Os voy a hacer un resumen que no hay mucho que contar, paseo por aldeas remotas hasta llegar a la cumbre. Nada más y nada menos que a 486 metros de altura, aunque sin ninguna rampa excesiva, una subida tendida como se le suele llamar.




En dos días 95 kms, mañana voy a por el pan para llegar a la cifra de 100.
Por otra parte mi cuenta kms llegó hoy a los 6.000 kilómetros justo cuanto llego a casa. Creo que le toca cambio de aceite o algo parecido. Voy a consultar el manual.
PD: azúcar por vena¡¡¡¡¡
Anxo:



Azucar Moreno aquí jijijijiji.


Menchov y Anchiño, disfrutando de la mañana.





Esta es la de los 40metros Peifo cativo, ya estuviste en ella pero por el lado derecho de la verja,busca una que sea aparentemente subible y se intentará...


Javi: Esa señal ya me suena de mucho y creo que la primera vez que subi al Muralla subi por esa verja.





Sigue progresando...





Otra ria con vistas

Fecha: 16/08/11
Destino: Alto da Paradela
Kms: 40 kms, 95% Carretera
Asistentes: Javi


Hoy, en unos de los veranos de Galicia, salgo a hacer realidad los pensamientos durante la noche. Ese monte del que siempre pensé que se podía ver el mar tiene que existir y no puede quedar lejos. La verdad esta ahí fuera¡¡¡
La idea es ir por carretera pero quedándome con todos los caminos a derecha, izquierda y de frente. De aquí nacerá una nueva ruta que si os portáis bien, os ensellaré algún día en algún momento. De momento esta en marcha y tiene mucho potencial.
Las sensaciones muy buenas, la carretera se agradece para coger fondo y rodar a buen ritmo. Excepto la vuelta, que mi cuerpo debió alcanzar temperaturas de ebullición, todo lo demás se hizo con orgullo y sufrimiento. 40 kms en poco más de dos horas, por carretera, mucho calor y con el siguiente perfil sube-baja casi simétrico (ascenso acumulado 1.322 m):




Una caseta nueva descubierta:





Y por fin, un objetivo cumplido: el mar existe¡¡¡





Esta ruta promete, y puede ser larga larga larga...

8ª Ruta BTT Concello de Vimianzo


Xa está aquí unha nova edición da Ruta BTT Concello de Vimianzo. Este ano a marcha será o sábado27 de agosto. A partir das 15:30 farase a entrega de dorsais. A saída está prevista para as 16:30 da Praza do Concello. Coma sempre preparamos a zona de estacionamento no patio do pavillón (onde nos poderemos duchar). O percorrido farase sobre a base do ano pasado con pequenas variacións (uns 40 quilómetros se o facedes íntegro, sen variantes).
A principal novidade deste ano é que haberá que abonar 5€ para participar. As inscricións rematan o día 23 de agosto. Se quedan prazas libres permitirase anotar o mesmo día da ruta pero neste caso os inscritos terán que abonar 10€ e non terán dereito a agasallo. Unha vez feito o abono (o número de conta figura no cartel) haberá que enviar o recibo de pago xunto cos datos do solicitante adeportes@vimianzo.es

PINCHAD SOBRE EL CARTEL PARA VER EL Nº DE CUENTA.