Goliath pisa a David y la caida de un yonkie. ¡Todo esto en Portodemouros TV!

Buenos días, menudo papelón, hacer la crónica, espero estar a la altura y prometo contar la verdad y toda la verdad. De todos modos, seguro que estoy más a la altura que el director de este blog. (ya empezamos).

En una mañana fria pero que parecía descubrir un gran día soleado, bajo a las 8,00 al trastero para ultimar unas mejoras en la bici, el desviador de la catalina roza con la cadena, me cojo todos los bartulos (adelanto que de más como siempre) y con una simple llave alen, y a la primera lo coloco en su sitio, y ualá, deja de rascar. Que maravilloso silencio!!! Doy unas vueltecillas esperando por el taxi, que quedo de llegar un poquito antes de las 8,15, porque como el estilo de conducción es como el de una viejecita dominguera, no sé si llegariamos a nuestro lugar de quedada con el resto del pelotón a las 8,30. Efectivamente, llega a las 8,15 en punto, montamos la bici en el coche con cuidadito de que se no se raye la de debajo, y en una maniobra rápida nos subimos al coche y arrancamos, y a una velocidad constante de 80 (ahora entiendo el comentario: "Como molaria que tuviera control de velocidad" cuando iba de camino a nuestro lugar de destino). Yo miré por el retrovisor y veo cinco pares de luces detrás, que vergüenza, yo tengo una reputación que cuidar.

A pesar de todo, llegamos los primeros. A los cinco minutos llega el resto, primero Julio y Txust, y después, Pancho, Oscar y el socio (en adelante el de la KTM, joder, no me acuerdo del nombre).

En media hora llegamos a nuestro punto de partida, el Embalse de Portodemouros.


Comenzamos los preparativos, sacar bicis, vestirse, siempre con mucha ilusión. Pero "Hai que ir indo".



Tras un comienzo de sube y baja constante, bastante toca cojones, ya se veia a los más fuertes del pelotón. Menos mal que KTM tenía la rueda frenada, pero Goliath con gran maestría en esto de la mecánica, arregló la bici, lo cual lanzó la vuelta.






Fuertes repechos en los que nuestro Panchito, le daba emoción atacando en uno tras otro, y ataques a los que solo KTM mantenía el tipo.



Bajando por asfalto, el narrador, vio como el peifo daba un pequeño ataque, y yo con sed de venganza, se me llenaron los ojos de sangre y dije porque no, un pique cuesta abajo mola. Ataque gracias a mi gran posicion aerodinamica (y mi peso) rapido lo alcance, y con gran destreza le hice un adelantamiento, que con lo desequilibro, se repuso, e intento seguirme, ojo, viene una curva de izquierdas, apurando la frenada, pero sin reducir demasiado, puse a prueba el agarre de los tacos de la bici, y me inclino a la izquierda, al estilo Pedrosa, dejo que la rodilla se flexione, y me voy cayendo, termino la curva y recupero la posición vertical, manteniendo mi primer puesto, pero sospechando que El peifo viene pegadito y cabreado. Seguimos bajando y al fondo se ve una curva de mas de 90 grados, voy lanzado, velocidad maxima en ese tramo 61 km/h, vamos, que vas cegado no ves nada, como para girarse y ver quien te sigue, calculo mal la apurada de frenada y freno demasiado tarde, pero a diferencia de los circuitos aqui no hay zona de frenada, algo sí, y gracias a dios la suficiente, aprieto frenos y empiezo a inclinarme a la derecha, veo que no es sufienciente, que voy fostiado, recupero posición vertical y clavo frenos, (Dios gracias por inventar los frenos de disco hidraulicos para las bicis). Voy derrapando, esto ya es cosa de salvar la vida. Dios, dios, veo que no paro, ya entro en zona de frenada, la hierba, los tojos, las silvas y un agujero. y por fin, la bici se para. Ufff!!!! Nos libramos. Tengo que ir a la escuela de conducción, Txuxt donde te apuntaste? (jajaja).



Pancho seguía con sus ataques cuesta arriba, El peifo con sus malas artimañas, a las que nos tiene acostumbrados, siempre detrás, y dando mal y tarde la información de la ruta a seguir. El esclavo del diablo, nos avisaba de los desvíos cuando ya estaban siempre pasados y coincidentemente siempre cuando era cuesta arriba. Pero a pesar de todo aguantamos!!!!


Tras el aviso del Ferry, zona llana, KTM y Panchito delante, impusieron un ritmo de dolor, de estar resquemados con la sociedad, duro de mantener. Pedazo castigo. Pero también aguantamos como pudimos. Descenso a la parada del Ferry.



Tras cruzar al otro lado en el Ferry, unos de los Ferry, con una pequeña sonrisa, nos dice, aún os queda unos pequeñitos repechos, y ya con mucha sorna, dice: Pasadlo bien. Así fue, Oscar hoy mismo presento una reclamación en el ayuntamiento para que contemplen en sus presupuestos la construcción de un puente, por tanta coña que el tipejo se ha gastado. Pedazo repecho, el peor. El pico mas bestia en el perfil.


Sí ese del final. Bueno, y la última fea maniobra del día, se la damos otra vez, a Peifo. Siempre jugando sucio. El tio del GPS, se queda atrás, al comienzo de un fuerte repecho antes de llegar, cuando todos estabamos arriba, el, con malas intenciones, observa el GPS, todos arriba diciendo, coño nos hemos equivocado, no puede ser, alguien muy inteligentemente, dijo esperad, Peifo nos observa y piensa, mierda, que no bajan, tendré que provocarlos, da media vuelta y se mete en un desvio que tenía a su izquierda, se para y observa el GPS de nuevo, arriba nosotros estabamos tensos, pero otra voz, dijo esperad que no arranca, este cabron nos la quiere jugar, nos reimos y al fondo el Peifo da marcha atrás y comienza la subida del repecho, nosotros nos miramos, y comentamos ¡Que cabrón! Nada,nada a darle caña. Venga a dejarlo solo, que tiene que llegar de último. Comenzamos el descenso en cabeza el menda y Txuxt chupando rueda, pero la diferencia de peso y tecnica se hace visible y me escapo, yo me giro controlando al Peifo, en la recta del embalse, pero no lo veo aparecer, aún así sigo apretando, y no me fijo que viene un trolebus, de repente por mi izquierda, me adelanta algo, era Panchito "Huracán" Carter, aún ritmo demoledor, pasa como una bala y llega el primero meta. En ultimo lugar, se presenta Peifo, a un ritmo fresco, de haber asumido la humillación, pero en su mirada se nota odio y ansia de venganza, pero tendrá que esperar hasta la próxima ocasión. Mientras tanto, Feliz día de boda y feliz viaje.
Por cierto, finalmente el monte ardío. Tanto correr para nada.
Finalmente Goliath pisó a David.
Pongo dirección de fotos para que podais bajarlas todos el video de la llegada del Peifo esta en Youtube donde tiene que estar (Tranqui es coña)... Que no se te hinchen las venas.
Hasta pronto cabritiñas












19 comentarios:

Anónimo dijo...

Buena crónica y gracias por tu tiempo (como tu dices: escaso).
Me extraña la falta de algún comentario: coche en reserva, sin dinero, GPS sin configurar... esas cosas que hago para fastidiar tu organizada forma de hacer las cosas.
Que si, que me ganásteis todos. Fui el último en llegar, cosa que llevo muy bien, hasta me gustó. A ver cuando vuelvo a repetir esa sensación de tranquilidad al final de la ruta.
Por cierto, muy hábiles con la trampa del final. Me alegro que vayáis aprendiendo cosas nuevas, aunque sean malas y ruines.
Para cuando la próxima? Yo este finde creo que no puedo...

Anónimo dijo...

Vaaaaaaaaa¡¡¡ Vaaaaaaaya mierda de fotos desenfocadas y movidas¡¡¡¡¡

Isaac dijo...

Me encanta, lo mal que llevas la derrota. Siempre tan crítico y respondón y hoy, intentas asumir el mal sabor de la derrota. Por cierto, segun tengo entendido, lo de llegar con calma es cuando tu quieres llegar así, cuando no se puede más, no te queda más cojones que llegar arrastrandote a eso se llama pajara, venir acompañado del hombre del mazo,... Reconocelo, ya te empezaban los tirones y terminaste la etapa como buenamente pudiste. Un yonkie ha caido...... Un requiem por el.

Ademas por lo menos he llevado camara no como otros, que llevan GPS, y como bien dices, no tiene configurado ni tiene puta idea de usarlo.

Ala trabaja un poco....

Anónimo dijo...

Que pesado¡¡¡ Que te estoy diciendo que SIIIIIIII¡¡¡¡ SI A LA CAIDA DEL YONKI, SI A LOS TIRONES, SI A LA DERROTA,... pero no a la pájara, no al hombre del mazo. ¿Que te voy a decir si fui el último en llegar? A los hechos me remito.
Pero tranqui que no es la primera vez, lo de Muxia+Finisterre fue mucho peor. Ni será la última.
Si cuando voy bien digo lo que hay, cuando voy mal también lo digo. Lo malo que lo primero os jode mucho.
Te repito: ESTE LUNES PERDÍ. Y sigo viviendo igual de bien que antes, BE HAPPYYYYYYYYYYY.
No te preocupes, sigo con la moral tan alta como para seguir siendo respondón.
Vosotros seguid inviertiendo en bicis nuevas y entrenamiento que poco a poco llegaréis a ganar más amenudo...

Isaac dijo...

No no, si ya veo que lo llevas muy bien. Me gusta tu tono!!!! Que nos jode machacarte? Lo dudo, al contrario, tb digo lo que hay, nos hace feliz, ver como en las cuestas arriba te dan tirones, como el hombre del mazo va contigo, eso nos mola.
Por cierto, no te queda más remedio que vivir igual, asume la derrota y vivirás mejor. Tampoco estoy preocupado. Seguro que este fin de.. no puedes? Mira la agenda a ver si tienes algo. Empieza a gustarme esto de humillarte. Jajajaj!!!!

Isaac dijo...

Ya aprendiste a usar el GPS?

Javi dijo...

Bueno, si quieres me enfado.
Venga, estoy muy jodido, no duermo por la noche, no como, etc, etc. Me fastidia tanto que voy a borrar la entrada del blog¡¡¡¡¡¡¡¡

Por buscar automáticamente el puerto del GPS no te creas muy listo. Antes hubo que instalar el programa mientras el semáforo estaba en rojo, en el siguiente semáforo configurar el programa... Y antes de todo esto bajarse el mapa y la ruta durante el desayuno. No sé si me entiendes.

FELIX KING dijo...

que envidia estou tendo o ver a cronica...boa cronica isaac..o sitio ten pinta de estar guapo guapo..asi que ide preparndo outra..que para mediados de noviembre xa me monto na panchita outra vez..que gañas!!!!..saudos cabras!!!

Isaac dijo...

Javita: "Los lunes al sol" y a la bartola. Es lo mejor que puedes hacer.

Por cierto, yo a la velocidad a la que vas tú no necesitaria los semaforos para instalar y configurar mal el programa, yendo a diez km/h podría hacerlo y aun asi te adelantaría.

Otra cosa, como me jode no haber incluido lo de que te equivocaste cuando ibamos al sitio de quedada, y me llevaste al picadero cerca del aeropuerto, menos mal que uno tiene mala ostia y te dejo las cosas claras.
jaja!!!

Gracias FELIX.

Javi dijo...

Estas perdiendo memoria o te estas haciendo mejor persona. Te faltaron muchos detalles por comentar que no te voy a decir.
Si si, a 10 km/h pero en aquella curva bien que dijiste: cuidado con esa curvaaaaaaaaa¡¡¡ Cagao¡¡¡

Félix: a tu vuelta tendremos que hacer una salida de este estilo en tu honor. El sitio muy guapo, pero el ritmo impuesto no daba tiempo a fijarse en el paisaje. Con estos no se puede ir a ningún lado.

Que tal una ruta por las Fragas del Eume a tu vuelta?

FELIX KING dijo...

javita por min non ai fallo..penso que polo 15 de novembro..xa estarei listo..dademe uns dias de entreno persoal(papar a ruta de bastavales dez veces a semana jaja)e creo que para o finde seguinte estarei sen problema..asi que ide montando unha para o findesemana do 20..saudos cabras!!!

pa arriba dijo...

Chaval xa fai mito tempo q non vas nada ben, mira q eu só collo a bici un vez cada mes como moito e ainda asi pasache por riba, eso cahamase ir pa bello, e polo q se ve leva-lo pero q moi mal. Tamén podes poñer como excusa q estas nervioso pola boda... pero todo o mundo sabe a verdade.
Na proxima marcha vamos a levar unha corda pa remolcarte e a ver se asi non sufres tanto.
Por certo xa che irei joder un cubalibre no restaurant pa q non sea todo ganancia po negocio porque ti tomando aquarios mal imos.

Javi dijo...

Outro máis. Que SIIIIIIIIIII, que estou fatal. Gracias pola corda, falta me faría pero dudo que seades tan boa xente como para botarme unha man en caso de necesitala.
Xa estades todos contentos? Desta vez tendes razón, pero a historia continuará......
Como xa me dixeron algunha vez, hai máis días que romerías...

Javi dijo...

Félix, tranquilo que non fai falta entrenar moito. Ainda que estes se creen supermans e fácil aguantarlle o ritmo. Ademáis, quedan máis contentos se van diante.

txus dijo...

suponho q creedes q m fixen d rogar ............ pero nn lixeiros probelmas d loxistika, aki estou por si vos preokuparades( xa sei q nn). kerido yonki antaes d nada felicitart polo teu proximo enlace( un inciso pa ser serios d verdad.desexoche o mellor a ti e a desaprensiva, nn o puiden evitar jeje). ademais nn vou a rajar porq xa vexo q o teu club s fans ganha adeptos a pasos axigantados e pa min e realidade nn ibas tan mal, a minha satisfaccion persoal chegara kando t vexa koa babilla kolgando e unha palidez funesta na kara, nunka antes kerido antagonista. isaac boa cronika e fotos chulas , tenho q decirvos q posiblemente foi a volta mais divertida q fixen por eso volo agradezko a todos e resenha espaecial para oskar q despois d 2 anos aguantou komo un javato o ritmo imposto polo proximo ou xa koronado, nn o sei, amigo pancho kabron. venha pois a kuidarse e haber kando repetimos. see you later aligater.

Isaac dijo...

FELIX tranqui que si viene Javita, con una pierna y una rueda te llega, para seguirle el ritmo.
Efectivamente Txuxt echabamos de menos ese lenguaje tan completo y, como llamarlo,... Esa jerga que usas, que en la teoria deberían formar frases, pero todos primero le damos una pasada de reconocimiento y una segunda de montaje, para comprender.
Repetiremos pronto.
Javita feliz boda....

Anxo dijo...

y ahora en barquito para andar en bici...Hai si ohhhhhhh, ta che boa a navalla jajajajajaj.Por nuestros parajes de por aki Javita haria un video atravesándolo con la bici, vaya desperdicio de afan aventurero. Que se lle vai facer...espero que cheguen tempos mellores jejejejee

Isaac dijo...

ostias. Anxo. Nos non tivemos huevos, pero gustariame ver os teus a remoxo e pedindo que che tiren unha corda para saires da auga.
Javita esta de capa caida. Xa non esperes moito del.

Anxo dijo...

antes molaba...JEJEJEJEJE!!!!!