Nadal con OEAS !!!!!!!!!!!!!!!!!

Como non recordar o dia do reencontro no cumio do Rubial e a benvida que nos deron os Oeas.
Saio da casa coa intención de facer un doblete entre os que somos menos inexpertos na materia, ou sexa os novatos. Sorpréndeme que o expoñer a idea acepten sen problema.
Gasolineira dos Anxeles por este orden: Eu,Josua,Cebral e o sempre retrasado e impuntual Lourido cuyo madrugón apunto estivo de ser en balde senon fora pola
miña inoportuna roda. Por sorte Josua gardaba unha na casa. A verdade é que non me gustaría quedar ese día sen o desfrute que me proporciona a bici, a boa compaña e eses maravillosos montes.
Cabe mencionar a chegada de Lourido ,que xa non nos sorprende coa sua vestimenta habitual de chaldal e espinilleras de fútbol (cada un leva o que pode, o que quere, ou o que lle aguante o cú) un pret a porter ó máximo....
Despois de decidir facer doblete empezando por Rubial e acabando en 3 picos (cousa que xa me estrañaba pola hora que era e que a xente quere comer) , comenzamos subindo o pobo de Cabanas e ó chegar a un cruce decidimos coller a esquerda ,recordo que facía un bo día de sol o cal se agradecía bastante, pero que non era suficiente para que desxearan as pozas polas que pasabamos e que nos facía gracia coller sobre todo aqui o menda que escribe. Non era de extrañar o ritmo que levaba Lourido, que por veces se poñia en cabeza subindo a un ritmo bastante bo. Chegada o pincho na que temos que baixar da bici obligados ,dado o estado da pista ,aproveitamos para coller aire e retratar a ocasión .Continuando a subida na que xa nos montamos na bici chegamos ó cumio da montaña. Menos mal! pero ainda nos faltaba unha boa distancia e que por culpa do estado do terreo, coas pedras soltas, parecía a subida ós infernos pero finalmente eu voume distanciando ,chegando a caseta e collo un salto dunha pedra ,escoito a xente berrar como se fora a chegada dun tur .Mi madriña canta xente ,e eu voume meter alí... Pois non queda outra, chegando recibenme coma un triunfador jeje ,detras miña Cebral, Josua e Lourido. Invitacion por parte dos Oeas a polvoros,chupitos e champán, risas e compaña moi agradable. Non se pode pedir mais.
Decidimos baixar con eles , asegúrovos que aquelo parecía unha avalancha de bicicletas. Abaixo reencontramos coa xente, esperamos por alguen o que lle rompeu a cadea pero non temos problema porque as cabras levan consigo un tronchacadeas SEMPRE!!! A espera parécese alargar polo que un colega Oeas decide levarnos a facer o ganso por uns chimpos .
Continuamos a marcha atravesando por unha ponte da nova autovía por donde papanoel decide atallar pola recén asfaltada carretera, momento no cal nos votamos unhas boas risas.
Segundo a dirección do Gp de Rañalonga a impaciencia e os nervios comezan a trabajar e eu vou pensando :joder nalgunhas curvas como moito collemos 3, bufff que chugo, vai haber galletazo fijo.
Xa no principio da baixada decidimos esperar polo resto e facer a salida en parado ,miña nai!! aquelo era digno de ver .Despois de esperar ó último pelotón que non sei por que se retrasaron decidimos dar a salida, nese intre penso que si non quero quedar no final da cola teño que sair contra diante xa que de sair moi atras tería que remontar moito para chegar o grupo que encabeza a marcha e dada a corta distancia da baixada esto sería moi complicado. O ritmo no que saimos é bastante forte. Fabe (3º persoa- por aquello de darse cierta importancia) intentando coller unha boa posición dende o principio,consigue poñerse cuarto por detrás de Orbea(no sei o seu nome) ,Pato e Josua. Comezan as primeiras curvas nas que vexo a oportunidade de pasar a Josua, nun descoido nunha curva de esquerdas paso rápido a Pato, a miña finalidade é coller o da Orbea pero este vai rápido e a baixada terminase pronto, non o penso e ataco, poñome detrás da Orbea baixando unha costa con bastante pendente vexo que podo ir mais rápido pero tería que forzar moitísimo na freada no cal el me cerraba as portas totalmente na orquilla de dereitas ,nese momento penso ou caio ou paso ,entramos os dous fortísimos na curva como xa vos podedes imaxinar o único sitio onde o podía pasar era por fora ,asi foi bici a 1 metro de min marchando das duas rodas o límite .Dios como marchaba de diante, sain da curva gañador pero sabía que non ia ceder tan fácil e apretei ata límites nunca experimentados (si ese día me hostio Buffff!!!!!) final do tramo coa alegría de chegar primeiro ,para a miña sorpresa vexo que tardan moito tempo ,imposible pensaba eu.
Efectivamente caida da orbea ,síntome culpable e pregúntolle se fora pola miña culpa el con cara de dolor (debeu levar un bo golpe) dime que no . Síntome aliviado, non me perdoaría que pola miña tontería de adiantar caera . En realidade se el tivera a súa bici seguramente outro galo cantaría . Despedida, nos decidimos baixar pola coutada e eles iban de comilona . Xa na coutada Josua sae diante xa que é a súa baixada preferida e eu non quero estorbarlle, cedolle o sítio a Cebral para que baixe detras debido a que eu xa dera todo de min e non tiña ganas de arriesgar mais ,baixada rápida de Josua e para rematalo dia caida de Cebral o enganchar nunha curva cunha raiz traidora . O final pasámolo pipa tanto eu coma os meu compis e volveremos a repetir outro día cos Oeas.